رواية لم يكن الأخير.الجزء الخامس.

رواية لم يكن الأخير الجزء الخامس.

فرح ليلى و مصطفى اتحدد بعد شهر وليلى كان لازم تسافر اسطنبول علشان تجهيز البيت وتجهيزات الفرح

وليلى وعلياء بيتكلمو كل فتره يطمنو على بعض

علياء  :الو

ليلى  :الوازيك

علياء  :انا تمام وانتى

ليلى  :تمام الحمد لله عندى ليكى خبر حلو

علياء  :خير

ليلى  :انا فرحى اتحدد يوم 20 7

علياء  :بجد مبروك

ليلى  :انا هاجى على اسطنبول بعد بكره علشان ابدا بالتجهيزات

علياء  :ده خبر حلو بجد ..بس فى مشكله انا مسافره بكره لمدت اسبوعين هروح فرنسا علشان الشغل

ليلى  :ايه ده ازى يعنى انا لما اجى مش هعرف اشوفك

علياء  :كلها اسبوعين

ليلى  :خلاص مش مشكله بس اول لما ترجعي اعملى حسابك مش هجيب فستان الفرح من غيرك

علياء  :تمام وانا هكلمك من هناك كل يوم اعرف اخبارك

ليلى  :اوك علياء كنت عاوزه اخد رايك فى حاجه

علياء  :ايه هى

ليلى  :بصى هو فى سوء تفاهم بين مصطفى ومامته وانا عاوزه اصلح بينهم

علياء  :طيب كويس

ليلى  :بس المشكله انى لما اتكلمت مع مصطفى لقيته مش عاوز يتكلم فى الموضوع ده خالص

علياء  :طيب جربى تانى

ليلى  :لا مش هينفع انا بفكر احاول اتكلم مع مامته يمكن الحل يجى من ناحيتها

علياء  :بس دى هتوصلي لها ازاى إياد قالى انها مسافره

ليلى  :ايوه مهو انا جبت رقمها من بابا مصطفى هى ديما بتكلمه تسال على مصطفى

علياء  :بابا مصطفى لسه بيتكلم معاها غريبه دى

ليلى  :ده مش موضوعنا دلوقتى قولى لى رايك اكلمها ولا لا

علياء  :كلميها وجربى مش هتخسرى حاجه

ليلى  :خلاص هجرب سلام

علياء  :سلام

ليلى اتصلت بمامت مصطفى ولقيت احمد حكى لها عن ليلى وليلى اخدت الايميل بتعها علشان تكلمها على النت

ليلى اتكلمت مع صفاء على النت واتعرفت عليها وحبتها جدا بس كان فى شخص كمان كان عنده فضول كبير يتعرف على ليلى وهىا ندى اخت مصطفى من امه وهيا كان نفسها تتعرف على مصطفى جدا وكمان عندها فضول تتعرف على ليلى

ندى حبت ليلى جدا وقعدوا يتكلمو على النت كل يوم

ليلى سافرت ل اسطنبول وراحت هى ومصطفى يشتروا هدوم

ليلى  : ايه رايك فى ده

مصطفى  : بلاش حاجه كت شوفى حاجه تانى

ليلى  :ليه ده حلو قوى

مصطفى  :ليلى شوفى حاجه تانى

ليلى  :اوك ماشى ..طب ايه رايك فى ده

مصطفى  : اه ده حلو واللون الاحمر هيكون حلو عليكى

ليلى  :طيب هدخل اقيسه

مصطفى  :اوك

ليلى دخلت قاست الهدوم وطلعت تورى لمصطفى و خدت بالها انى فى بنات بتبص لمصطفى

مصطفى  :اووووو حلو قوى

ليلى  :انا كمان شايفه كده

مصطفى  :طب تعالى شوفى ده

ليلى فضلت مركزه مع البنات وكل مامصطفى يوريها حاجه تقوله عليها اه حلوه حلوه

مصطفى  :طب وده ايه رايك فيه

ليلى  :مصطفى انت تعرف البنات اللى هناك دول

مصطفى  :ايه ..مين دول

ليلى  :دول اللى هناك قاعدين يبصو لك من بدرى

مصطفى  :اللى هناك دول لا دول مش ذوقى لكن اللى هناك دى ذوقى

ليلى ټضرب مصطفى على ذراعه  :انا مبهزرش

مصطفى  :خلاص ..خلاص ماعرفهمش والله

ليلى  :امال بيبصو لك ليه وانا كمان شفتك بتبصلهم

مصطفى  :ماخدتش بالى ممكن اكون بابص على حاجه تانى

ليلى  :يعنى انت ماتعرفهمش

مصطفى يبتسم

ليلى  :انت بتضحك ليه

مصطفى  :بصراحه مبسوط

ليلى پحده  :ليه

مصطفى  :شكلك حلو قوى وانتى بتغيرى

ليلى  :لا مين قالى انى بغير انا مش بغير خالص على فكره

مصطفى  :واضح واضح

ليلى  :طب يلا بينا من هنا

مصطفى  :ليه ده المكان هنا فى حاجات حلوه كتير

ليلى  :لا خلاص انا مش عاوزه اشترى هدوم دلوقتى يلا نروح نشوف الكاسات والصينى والحاجات دي

مصطفى  :اوك ماشى .بس ماتنكريش انك بتغيرى ها

ليلى  :مصطفى

مصطفى  :قولى بتغيرى

ليلى  :يلا بقى

ليلى ومصطفى راحو يشوفو باقى المحلات وكل يوم بينزلو يشترو حاجات تبع الجهاز

مصطفى قرر يشتغل مع والده فى الشركه بعد ماكان رافض لانه طول عمره مبيحبش القيود والالتزام بحاجه معينه

بعد اسبوعين علياء رجعت من السفر وإياد ومصطفى وليلى راحت يقابلوها

إياد  :حمد لله على السلامه

علياء  :الله يسلمك

ليلى اخدتها بالحضن

ليلى  :حمد لله على السلامه

علياء  :الله يسلمك

مصطفى  :حمد لله على السلامه

علياء  : الله يسلمك ياه انا غبت اسبوعين بس انا حاسه انهم سنه

ليلى  :لا ده علشان انا وحشتك بس

علياء  :ياسلام ..على فكره اكثر حاجه ما وحشتنيش انتى بقىانا مش كنت كل يوم بكلمك هتوحشينى ازاى

ليلى  :على فكره حتى لو بتكلمينى كل يوم انا متاكده انى