رواية لم يكن الأخير.الجزء الخامس.

جنب مصطفى وهو لف دراعه عليها 

مصطفى  :يعنى انا مش حلو و انا متنرفز

ليلى  :لا انا مقولتش ك هههه مصطفى بدء يزغزهغها

مصطفى  : مش قولتك همسكك بتشتغلينى ماشى

ليلى  :هههههه القمر ههههههه حرمت ههههههه

مصطفى  :علشان تشتغلينى تانى

ليلى  :هههههه مش هع ههههههه

موبيل ليلى يرن

ليلى  :الموب ههههه مصط هههههههه وتجرى تقف عند بابا الاوضه ولسه هتفقل عليها الاوضه

مصطفى مسك موبيلها  :ليلى الموبيل

ليلى  :مش عاوزه ارد

مصطفى  :بس دى مامتك

ليلى  :ماما وحشتنى قوى وتجرى على الموبيل بس مصطفى يرفع الموبيل فوق

ليلى  :الموبيل عاوزه اكلم ماما

مصطفى  :لا

ليلى بدلع  :مصطفى وتبوسه على خده الموبيل بقى

مصطفى  :لا انا اللى هرد الاول ..الو

زهره  :الو ..ازيك يامصطفى

مصطفى  :انا تمام وليلى كمان تمام ..حضرتك وعمو رضا ومحمد عاملين ايه

ليلى  :مصطفى هات اكلمها بقى

مصطفى  : محمد جنبك هاتى اكلمه

زهره  :لا محمد مش هنا

مصطفى  :وكمان عمو رضا لا خلاص اكلم عمو رضا الاول وبعدين محمد

ليلى  :مصطفى هات بقى وتشد منه التليفون

ليلى  :ماما ازيك وحشتينى قوى

زهره  :بنتى حبيبتى كل ده ولا حتى تليفون

ليلى  :مانا قايله لك ياماما اننا هنقفل الموبيلات

زهره  :بس انا فكرت انى مش ههون عليكى كل الوقت ده ماتساليش عليا

ليلى  :بس انتى وحشتينى قوى

زهره  :وانتى كمان ياحياتى عامله ايه مع مصطفى

ليلى  :مصطفىمصطفى فهم انها هتتكلم عنه فدخل الاوضه علشان تتكلم براحتها

ليلى  :مصطفى كويس معايا جدا وانا مبسوطه قوى ماتخفيش عليا ياماما

زهره  :يارب كل ايامك سعاده ..بابا عاوز يكلمك

رضا  :بنوتى الحلوه وحشتي بابا

ليلى  :وانت كمان يا بابا امال فين محمد

رضا  : هيكون فين يعنى اكيد بيلعب كوره بره محمد اخوكى ده عمره ما هيتغير

زهره  :ده وقت الكلام ده برضو

رضا  :هى اخته الكبيره لازم تتكلم معاه

زهره  :بس دى لسه فى.

ليلى  :ماما بابا خلاص انا هبقى اكلمه لما يرجع

زهره  :ليلى حبيبتى سلام دلوقتى انا عاوزه بابكى شويه

ليلى  :ماما مش لازم تتخانقو دلوقتى ..الو ..الو ماما

زهره كانت فقلت الموبيل وليلى قاعد تضحك شويه وبعدين عينيها دمعت لما افتكرت البيت وقد ايه هو وحشوها

مصطفى طلع من الاوضه  :ليلى فين القميص الازرق بتاعى ليلى 

ليلى مسحت دموعها علشان مصطفى مايشوفها  :هتلاقيه

مصطفى  :انتى كنت بتعيطى

ليلى  :لا

مصطفى  :لا كنت بټعيطي يقعد جنبها بصى لى هنا العيون دى انا عارفها كويس ولو قولتى لا لصبح مش هصدق

ليلى  :مفيش حاجه بس اهلى وحشونى شويه

مصطفى  : بس انتى هبله قوى ده سبب تعيطى علشانه ..خلاص ياستى ممكن نروح نزورهم اخر الاسبوع تمام كده

ليلى وهى بتمسح دموعها  :انا مش هبله على فكره

مصطفى  :ههههههههه مث هبله خلاص ياستى انتى مجنونه بس

ليلى تبتسم ومصطفى ياخدها فى حضنه

مصطفى  :انتى عارفه انا لو ماكنتش راجع الشغل بكره كنت اخدتك و رحنا دلوقتىانا مقدرش ازعل حياتى

ليلى  :ربنا يخليك ليا

مصطفى  :انا هقوم اكلم بابا و إياد مش كل الناس زييك يابرنسيسه اهلها بتسال عليها

ليلى  :وانا كمان هكلم علياء

مصطفى وليلى كلمو احمد وبعدين كلمو علياء وإياد وعرفو انهم اتخطبو وليلى اتفقت مع علياء انها هتيجى تقعد معاها بكره ومصطفى فى الشغل علشان تقولها على كل التفاصيل

يتبع